Shkelzen HALIMI
Sipas disa të dhënave jozyrtare, gjatë periudhës së komunizmit (por edhe më vonë, Sigurimi i Shtetit) UDB-a maqedonase vetëm për shqiptarët, të konsideruar si elemente armiqësor, kishte hapur rreth 4 mijë dosje (në këtë numër nuk u përfshinë dosjet e hoxhallarëve dhe të atyre shqiptarëve që ishin nga viset tjera të ish Jugosllavisë, por që për shkaqe të ndryshme qëndronin në Republikën e atëhershme të Maqedonisë). Në këto 4 mijë dosje të 4 mijë shqiptarëve (gjithnjë sipas të dhënave jozyrtare) figurojnë rreth 22 mijë bashkëpunëtore shqiptarë të UDB-ës, që kishin pasur si detyre t’i përcjellin të dyshuarit, përkatësisht “armiqtë” shqiptarë dhe të informojnë për ta në zyrat e UDB-ës.
Natyrisht, një pjesë e konsiderueshme e atyre që ishin me dosje akoma janë gjallë, siç janë gjallë edhe shumë prej atyre që bashkëpunuan me UDB-ën (dhe pak më vonë edhe me Sigurimin e Shtetit). Me siguri shumica prej këtyre të fundit janë në gjendje të mirë dhe, nëse jo ata, fëmijët e tyre gëzojnë privilegje të konsiderueshme, duke qenë “aktivë” në jetën politike, ekonomike, sociale, kulturore e kështu me radhë. Shoqëria shqiptare në Maqedoni e Veriut, fatkeqësisht akoma nuk e ka ndarë shapin prej sheqerit, ndaj dhe jemi aty ku jemi. Disave kungulli vazhdon t’u shkojë mbi ujë e disave edhe gjeli vazhdon t’u bëjë vezë…
(Shkrimi eshte marre nga profili i fcb i publicistit Shkelzen Halimi)
