Praktika e pushimit, e ndalimit, është e rëndësishme. Nëse nuk mund të pushojmë, dhe kjo ndodh sepse nuk kemi ndalur. Kemi vazhduar të vrapojmë. Ne filluam të funksiononim shumë kohë më parë. Ne vazhdojmë të vrapojmë edhe në gjumë. Ne mendojmë se lumturia dhe mirëqenia nuk janë të mundura këtu dhe tani. Ky besim është i natyrshëm tek ne. Ne kemi marrë farën e atij besimi nga prindërit dhe gjyshërit tanë. Ata luftuan gjithë jetën e tyre dhe besonin se lumturia ishte e mundur vetëm në të ardhmen.
Kjo është arsyeja pse kur ishim fëmijë, kishim zakon të vraponim. Ne besuam se lumturia ishte diçka që duhej kërkuar në të ardhmen. Por mësimi i Budës është se ju mund të jeni i lumtur këtu, tani. Kushtet për mirëqenien dhe lumturinë tuaj mund të gjenden këtu dhe tani. Ky është mësimi i të jetuarit të lumtur në momentin aktual.
Nëse mund të ndaleni dhe të vendosni veten këtu dhe tani, do të shihni se në këtë moment ka shumë elementë të lumturisë – më shumë se sa të na mbajnë të lumtur. Edhe nëse ka disa gjëra që nuk i pëlqejmë, ende ka shumë kushte pozitive për lumturinë tonë. Kur ecim në kopsht, mund të shohim se një pemë pothahet. Mund të na vijë keq për këtë dhe nuk mund të jemi në gjendje të shijojmë pjesën tjetër të kopshtit që është ende i bukur. Ne lejojmë që një pemë që po thahet të shkatërrojë vlerësimin tonë për të gjitha pemët e tjera që ende lulëzojnë, dhe të mund t’i shijojmë . Ne kalojmë në katër themelet e qenies sonë – formë, ndjenja, formacione mendore dhe perceptime – dhe ne e dimë se ne përmbajmë elemente që janë të bukura, freskuese dhe shëruese. Ne i lejojmë këta elementë të jenë të pranishëm tek ne. Le të shikojmë në sytë tanë:
Frymë, unë jam e vetëdijshëm për sytë e mi.
Frymëzim, buzëqesh tek sytë.
Kjo është vëmendje e syve tanë. Kur gjejmë energjinë e vëmendjes, përqafojmë sytë dhe buzëqeshim me ta. Ne prekim një nga kushtet për lumturinë që ekziston. Të kesh sytë që të mund të shohësh një gjë e mrekullueshme. Një parajsë e formës dhe ngjyrave është në dispozicion për ne në çdo kohë. Duhet vetëm të hapim sytë. Megjithatë, shumë prej nesh nuk janë të aftë të shijojnë këtë parajsë, sepse lejojmë brengën, vuajtjen dhe zemërimin tonë të na mbysë, dhe ne humbim parajsën tonë. Pra, merrni dorën e fëmijës suaj dhe ftojeni atë që të ecë në parajsë dhe njihni format dhe ngjyrat e bukura që ju rrethojnë. Ky është një ushtrim i lehtë që duhet ta bëni.”
