Vazhdojmë të hasim në rrugë, nëna apo baballarë, që keqtrajtojnë fëmijët e tyre. Ajo, që bie në sy në këto pamje, është fakti, që prindërve nuk u shkon në mendje, që janë në publik dhe po i fyejnë fëmijët e tyre përpara gjithë botës.
Të paktën fëmijët kështu e përjetojnë. I bërtasin, i godasin, deri i shkulin edhe veshin, pa e ditur dhe pa u menduar se çfare ndjen fëmija, çfarë pasojash kanë këto veprime dhe kjo sjellje e të rriturit te i parrituri. Janë të pushtuar nga inati I tyre dhe nuk egziston gjë tjetër, as detyra, as pergjegjësia dhe as ajo “dashuria” për fëmijn, që e përdorin si mburojë.
I duan fëmijët të edukur, kur vetë sillen si të munden. I thonë fëmijës të sillet mirë, kur vetë nuk dinë të sillen. Asnjëherë nuk u ka shkuar në mend, që janë ata modeli dhe si sillen ata, do dë sillet edhe fëmija. Nëse të rriturit sillen pa u menduar, fëmija do të jetë konfuz dhe nuk do të dijë se si të sillet në publik, apo kur është në një mjedis familjarë.
Dhe kjo për arësyen e thjeshtë, që ai është gjithë kohën nën pushtetin e frikës dhe të pasigurisë, se cila është mënyra më e mirë, apo fjala e duhur?
Një pediatër i madh dikur tha: nëse doni, që fëmijët të bëhen të mirë, tju respektojnë dhe nderojë, respektojini ju prindër të parët dhe ata nuk do të bëjnë ndryshe.
