HIPOKRIZIA PAS VDEKJES
Duhet të vdesësh që ta shohësh hipokrizinë në rrethin tonë. Vetëm hipokritët, pasi të vdesësh, të tregojnë se sa të kanë “dashur”. Të vajtojnë me lot krokodili. Mjerimi shpirtëror i tyre nuk ka fund, sepse janë të tejdukshëm dhe mund t’i lexosh edhe nëse je i verbër. Të rrahin e s’të lënë të qash. Shpirti i tyre që prostituohet është pasqyrë e hipokrizisë së tmerrshme, e mospasjes një fije të hollë të ndërgjegjes për t’u turpëruar edhe nga vetvetja. Çështë më e keqja, vetëm hipokritët, pa e vërejtur fare, e lakuriqësojnë veten dhe nuk u shkon mendja që, së paku, me ndonjë gjeth të kalbur ta mbulojnë qoftë edhe njërën nga dy fytyrat e Janusit, sepse tjetër s’kanë çka të mbulojnë…
Nga Shkëlzen Halimi
